اول مهر و اولین روز کودکستان

وقتی بزرگ میشوی دیگر خجالت میکشیبه گربه ها سلام کنی و برای پرنده هایی کهاوازهای نقره ای میخواننددست تکان دهی.خجالت میکشی دلت شور بزندبرای جوجه قمری هایی که مادرشان برنگشته:فکر میکنی ابرویت میرود اگر یک روز مردم <همان هایی که خیلی بزرگ شده اند>دل شوره های قلبت را ببینند و به تو بخندند........وقتی بزرگ میشوی دیگر نمی ترسی که نکند فردا صبح خورشید نیاید.حتی دلت نمیخواهد پشت کوهها سرک بکشی و خانه ی خورشید را از نزدیک ببینی.......دیگر دعا نمی کنی برای اسمان که دلش گرفته.حتی ارزو نمیکنی کاش قدت می رسید و اشکهای اسمان را پاک میکردی..........وقتی بزرگ شدیقدت کوتاه می شود اسمان بالا می رود و تو دیگر دستت به اسمان نمی رسد و برایت مهم نیست که توی کوچه وپس کوچه های پشت ابرها ستاره ها چگونه بازی میکنند ان ها انقدر دورند که تو حتی لبخندشان را نمی بینی و ماه  همبازی قدیم تو انقدر کم رنگ میشود که اگر تمام شبرا هم دنبالش بگردی پیدایش نمیکنی........وقتی بزرگ می شوی دور قلبت سیم خاردار میکشی و در مراسم تدفین درخت ها شرکت میکنی و فاتحه ی تمام اوازها و پرنده ها را می خوانی.....و یک روز یادت می افتد که تو سالهاست چشمانت را گم کرده ای  و دستانت را در کوچه های کودکی جا گذاشته ای............کاش همیشه اینقدر خوب و مهربان می ماندی و بزرگ نمیشدی جان مادر................کفش های چهل روزگیت...شش سال پیش... و امروز اول مهر و اولین روز بزرگ شدنت          عشقم چقدر بزرگ شدی که این کفش ها دیگر با لباس های امروزت جور نیستانشالله دست گل عروسیت توی دستات باشه...این گل رو عمه فاطمه صبح زود برای بدرقه به مدرسه برات اورده بودانشالله کیف دکتری به دستت باشه جیگرمممممقران همیشه پشت و پناهت باشد و امروز که از زیر قران رد شدی امید دارم لحظه به لحظه ات با قران باشد و موفق باشی .....جلوی در ورودی مدرسه....مراسم محرم در مدرسه   پسرم بیاموز....که لبخندارزانترین راهی است که می شود با ان نگاه را وسعت داد....بیاموز که می توانی تنها با بخشیدن به دیگران به آرامش روحی برسی....بیاموز که نفرت آیینه ی دل را سیاه می کند.....همانگور که محبت به آ جلا می بخشد...بیاموز که خداوند  همه چیز را در یک روز نیافرید...پس دلیلی ندارد که همه چیز را در یک روز به دست آوری...بیاموز که طبیعت را از زندگی بیاموزی....چون بید متواضع باش.....چون سرو راست قامت.....چون صنوبر صبور...چون بلوط مقاوم....چون رود روان...چون خورشید با سخاوت...چون ابر با کرامت...چون کوه استوار...آرام چون اقیانوس....و روشنی بخش باش چون مهتاب....